Dit is het vervolg op Partnerruil?
Terwijl iedereen naar Meester keek vloog er een Buizerd laag over.
Het typische roofvogelgeluid klonk duidelijk: Skwiieuuw, skwiiieuwww.
En ook Meester was het duidelijk.
Wat Hij vermoedde werd nu zekerheid.
Deze vrouw wilde niet nog meer van haarzelf ‘geven’ aan deze man, haar man.
Dat hield alles tegen.
Maar de definitieve stap is moeilijk.
Rond een relatie zitten vele ketenen gebonden: familie, sociale verbanden, woning en vaak ook kinderen.
Simpelweg een relatie verbreken heeft een bredere impact dan alleen de verhouding tussen twee mensen.
Dit stel heeft geen kinderen, maar wel vrienden, buren, jarenlange familiebanden en een huis.
De vrouw heeft iemand nodig om de stap te zetten.
Daar is niets mis mee. Iedereen heeft soms iemand nodig.
Ze moet zichzelf iets geven. Iets wat haar onbewuste man niet zal begrijpen, maar zij wel.
Vooral moet het zijn alsof het niet van haar komt.
Ze had de losgeknoopte BH nog op haar borsten geklemd.
Doe haar broek omlaag, gebood Meester maagdenslaafje.
Laat je BH vallen, gebood Meester de vrouw.
De vrouwen gehoorzaamden direct.
De man dacht dat dit nog bij de biseks hoorde.
Dat Meester zijn niet bereidwillige vrouw slechts een zetje gaf om uit te kleden.
Hij pakte Meneers penis weer vast en wilde hem zoenen.
Meneer stapte terug en zei: we kunnen beter even gaan zitten.
Ok, zei de man opgewekt.
Hij had niet door wat er ging gebeuren. Hij zal ook nooit weten waarom.
Meester deed de vrouw een blinddoek om en geleidde haar onder de kettingen.
Ze trilde over haar hele lichaam.
Meester fluisterde wat in haar oor.
Ze knikte.
Doe je slipje uit, slaafje, gebood Meester haar streng.
ze deed haar slipje uit.
maagdenslaafje bewoog verder naar de muur. Ook Meester deed nu een paar stappen terug.
De vrouw stond geheel alleen en naakt, midden in Meesters Ruimte.
Haar hoofdje met het korte pony kapsel licht naar voren gebogen.
Met de blinddoek die haar anoniem maakte.
Los van de ketenen van ‘relatie’, was het een prachtig gezicht. Ze straalde licht uit.
Ze hield haar handen voor haar vagina. Haar trillen was overgegaan in kippenvel.
Meester liet de kettingen vieren.
Het geluid leek de man uit een trance te halen.
Wat? Wat gebeurt hier?
Meester pakte haar rechterhand en deed een handboei om.
Maar… dit is niet de bedoeling.. toch? sputterde de man.
Meneer vroeg de man: Je hebt haar toch aangemeld?
Meester deed de linkerboei om.
Ja.. maar…
Hij keek naar zijn vrouw alsof hij haar nooit had gekend.
Veel mooier dan hem ooit was opgevallen!
Meester trok de kettingen aan.
De armen van de vrouw bewogen met de kettingen mee omhoog, tot ze boven haar hoofd uitstrekten.
Haar borsten trokken op met haar armen. Ze vormden nu pure perfectie.
De man stond in opperste verwarring op, om wat hij niet kon geloven.
Dit is… wauw…
Weet jij wel wie dit is? vroeg Meester bars.
Ja..nee.. zo heb ik haar nog nooit gezien.
Hij wilde naar haar toelopen om… ja, om wat te doen?
We zullen het nooit weten.
Meester ging voor hem staan. De man leek te krimpen onder Zijn blik.
Meester knikte naar Meneer. Deze stond op en pakte de man bij de arm.
Kom maar, zei hij zacht.
De man aarzelde.
Meester dreigde wat te zeggen. De man besloot wijselijk dat niet te willen horen.
Hij liep met Meneer de deur uit en keek nog één keer om.
In die flits zag hij het oerbeeld van de man en de prachtig naakte en schijnbaar kwetsbare vrouw.
De rest van zijn leven bleef dit beeld op zijn netvlies.
Hij zou er soms mee wakker worden.
Als iets verlorens. Als iets wat niet bestond. Als een volstrekt onbereikbaar iets.
Dit alles ging aan de vrouw voorbij.
Ze baadde in Meesters energie. Als in een cocon.
Ze begreep nu waar Meester voor stond.
Ze wist dat het al tijden sluimerende besluit genomen was.
Nu, in deze perfecte vrede, was geen plek meer voor ‘zware’ dingen, zoals levensveranderende besluiten.
Dit moest verankerd worden in haar lichaam.
De hand van Meester die haar hoofd naar achteren trok.
Stevig maar liefdevol.
De vlakke hand die kletste op haar billen.
De vinger over haar lippen.
De kattestaart over haar achterkant.
Een warm en krachtig lichaam voor haar.
Proberen dat lichaam te raken.
Mijn tong uitsteken!
Raak me aan, dan versmelt ik met U!
Nu mag ik voorover buigen.
Oohhh, die warmte onder in mij.
Dan de stoot die me laat beven, sidderen… is dit het Leven zelf?
maagdenslaafje zag een vreemde choreografie.
De vrouw danste aan de kettingen richting Meester.
De vrouw stak haar tong uit.
Slijm liep langs haar kin.
Dan liet Meester de kettingen iets vieren.
De vrouw boog voorover onder de sturende hand van Meester.
Er welde vocht op in maagdenslaafjes ogen. Het verbaasde haar.
Golven van kippenvel spoelden over haar lijfje.
ze gleed langs de muur op de grond.
Met opgetrokken knieën, waar haar armen op rustten zat ze nu.
ze kon niet anders dan blijven kijken.
Dit is wat bedoeld wordt! dacht ze opgewonden.
Dit is als iemand besluit Meester te volgen, dat de weerstand in ‘weten’ oplost!
Dit is overweldigend!
Dit is die verlichting!
Meester gleed met Zijn eikel door de lipjes van de vrouw.
Hij wachtte even en… drukte in een ononderbroken rustige beweging Zijn Genot volledig in haar.
De vrouw slaakte een zucht.
Meester stootte! Wat een kracht!
Dan hield Hij weer stil, volledig in haar.
Nog een stoot!
Ik word opgetild door een eenheid van handelen!
Ik kan nu niets doen. Ik hoef niets te doen.
Ik moet ‘zijn’.
Alleen… zijn!
Oohhh… een vreemde klank komt uit mijn keel.
Oohhh.. hoger nu, hoor ik diezelfde vreemde klank.
Waaaiiiiieeeeeee…..
Het moet er uit!
Stoot het eruit, Meester!
Iiiiieee.. aaahaahhhhhhhhh. Mwwwooooohhhhhhhhhh.
maagdenslaafje zag Meester rustig en krachtig stoten.
Uit de vrouw kwamen nu geluiden die ze nog nooit had gehoord.
Meester pakte haar borsten van achteren.
De vrouw probeerde Zijn handen te likken.
Ze kon er niet bij.
Haar slijm liep over Meesters vingers.
Meester liet een borst los en greep haar bij de mond.
Gulzig likte en zoog de vrouw aan Meesters vingers.
En nog een harde stoot!
Mwaaahhhie..ie…ie…ie…ie…ooooohhhhhhh.
Het anker is bijna klaar.
Hij mag nu uit me gaan.
Ik voel dat dat nu moet.
Ik sta te hijgen.
Ik proef nog steeds de vingers die net in mijn mond zaten.
Het zout.
Ik laat los wat ik vasthield, onder.
Ik voel warme stralen langs mijn benen lopen.
Ik wil mezelf aanraken nu.
Ik wil Mij voelen!
Oh, mijn handen zijn vrij.
Ik pak mijn borsten vast, ja en lager met een hand.
Mijn kutje.
Hoe proeft dat…?
Ohh heerlijk!
Nog een keer.
Aahh… lekker.
Ik neem mijn kontgaatje mee.
Ooohhh…wat bijzonder!
Een sterke hand houdt nu mijn polsen achter mij. Mijn borsten prenten naar voren.
Ik kan weer zien!
Knijpers op mijn tepels. Ik voel eerst bijna niets.
Dan zoemen ze, oplossend in mijn bewegingen.
Ik zink. Op mijn knieën.
Mijn tong is rustig, mijn mond verzadigd.
Ik wil kusjes geven.
Ik moet het gelid op mijn gezicht voelen!
Over mijn oogleden, jaaa.
Ik ruik mijn vocht op Zijn Genot.
Ja, mijn mond wil weer meedoen.
Ik snak naar mijn tong langs Zijn schacht.
Ik proef Zijn top in mijn mondje.
Het Genot wil zich verdiepen.
Zachtvochtig in mijn mond.
Ik zet alles er omheen… aan.
Mijn lippen, mijn tong, mijn zuigende adem.
Dieper mag wel ja.
Ik beweeg mijn hele hoofdje om de Stam en laat weer los.
En nog eens en nog eens!
Ik houd stil. Zijn Top in mijn warmvochtige houdgreep!
Ik voel de pulsering, dan de zoutbittere Zaligheid.
Oohh, ik wist niet.. dat… ik wist niet dat dit zo lekker proefde.
Leer geest! Leer van het lichaam!
Het gaat vanzelf met deze openheid!
maagdenslaafje zag Meester de knijpers van haar tepels halen en de leren handboeien verwijderen.
Hij hurkte voor de vrouw. Ze keek terug met een big smile. Een echte lach, diep vanuit haar ogen.
Dank U… zei de vrouw. Net als ik laatst, dacht maagdenslaafje.
Ze snapte de vrouw volledig na haar eigen subspace ervaring.
Maar er was hier meer aan de hand.
Meester zei: Vanaf nu ben ik je Beschermer. Begrijp je dat?
De vrouw knikte.
Net zo lang als nodig is.
Dank U Meester, zei de vrouw.
maagdenslaafje stond op en liep naar de knielende vrouw.
Kom, we gaan lekker douchen.
Ja.. is goed.
Meester zat in Zijn Kantoor toen de dames terugkwamen.
Hij heeft het nog niet gelezen, zei de vrouw tegen Meester.
Vast wel, zei Meester.
Daar kwamen al de eerste pingen. Ongeveer in de trant van ‘Ben je nog steets daar?’ of ‘Ben je hlemaal gek worden!’ of ‘k miss je!’
Ook van familie stroomden nu berichtjes binnen.
Geef ze even de tijd, zei Meester.
Vannacht kun je bij mij slapen, zei maagdenslaafje, ze weten niet waar ik woon.
Is goed, zei de vrouw, inderdaad.
Ze keek naar Meester.
Die knikte en besloot: als er wat is, dan hoor ik het wel.
Ik weet wel wat er is, zei de vrouw geheimzinnig. Over een paar dagen weer?
Meester grijnsde.
Ja, slaafje.